Coś tam mi czasem pomarznie, gdzieś tam mnie czasem przewieje, ale czegóś frajdę mam ostatnio generalną i konsekwentną.
Dobrze się czasem stęsknić za rowerkiem.

Uwielbiam taką pogodę, no po prostu uwielbiam. Ciepło, ale nie gorąco, szarawo, ale nie dobijająco, a na chodnikach szurają sobie liście, a na DDRach w liściach szurają rowerzyści, nieliczni oczywiście. Dla podkreślenia treści powtórzmy to słowo klucz: nieliczni.
Zajebiaszczo, co nie?! :)
I taka mnie refleksja najszła - ja pitolę! jak ja zajebiaszczo lubię jeździć rowerem!!

do pracy, do pracy rodacy....

Rano wojsko się prezentowało na Placu Piłsudskiego, po południu szturmowcy aczkolwiek już w innych lokalizacjach. Rowerów na szczęście nie zatrzymują :)

Warstwy, warstwy, warstwy... i już nie ma, że przetrzeć oczy i na rower wskoczyć. Teraz między przetrzeć oczy są warstwy... W czasie, w którym ubieram się na rower niejeden Chińczyk mógłby złożyć telewizor, uszyć koszulę i skleić adidasy.
A może to tylko ja tak się grzebię??

A gdzie się tylko nie spojrzę to rowerzystów widzę.
A widzę bo świecą.
Nareszcie :)

...jak ten tydzień się wlecze...

czyli wiadomo - szału nie ba, bo i dokąd tu się spieszyć.

Obiecałam sobie, że odpuszczę rowerowi na rzecz trampek... ale nie po to są obietnice, żeby się ich trzymać, tylko, żeby dążyć :))
Więc ja dążę. Może kiedyś zdążę :)

No to wróciłam i tak jak mówiłam zamierzam dalej na rowerku jeździć.
Także tego. Bójta się wójta.