Mam poczucie obciachu. Takie wyznanie.
Ilekroć muszę po pracy zaliczyć jakiś sklep i wchodzę do niego w ciuszkach rowerowych to mam poczucie obciachu. Nawet jeśli to Decathlon.
Ale jestem leniwa i nie zawsze, a właściwie nigdy nie chce mi się wracać do domu, przebierać i wsiadać na mój trzeci rower, żeby zakupów dokonać jak cywilizowany człowiek.
Także tego... jestem sobie wiejska śliwka i słoma mi z espedów wystaje.
Powiedziałam to.

Zdecydowanie lepiej wychodzi mi bieganie po rowerze niż rowerowanie po biegu.

Niby rutyna, ale co ja bym zrobiła, gdybym pracowała pod domem, albo mieszkała pod pracą??

Ze zdziwieniem odnotowuję brak jesiennej depresji. Który to brak połączony jest w dodatku z zupełnie nieoczekiwanym dopływem energii.
Albo księżyc wszedł w fazę śliwki, albo moje moje trampki mają jakąś magiczną moc.

W wyniku przekształcenia skrzyżowania pod Wileńskim w wielką dziurę w ziemi rowerzyści mogą sobie teraz bezstresowo korzystać z dobrodziejstw mostu Śląsko-Dąbrowskiego.
Teraz kurna my!!! :)